Sportski savez Grada Subotice

Đula Mešter je rođen 3. aprila 1972. godine, u Subotici. Odbojkašku karijeru je započeo u odbojkaškom klubu Spartak, nakon čega je igrao za Vojvodinu a kasnije u Grčkoj. Sa reprezentacijom Jugoslavije osvojio je bronzanu Olimpijsku medalju 1996. godine u Atlanti i zlatnu medalju na Olimpijadi u Sidneju 2000. godine.

Na XXVI Olimpijskim igrama u Atlanti 1996. godine, odbojkašku reprezentaciju koja je osvojila bronzanu medalju sačinjavali su: Dejan Brđović, žarko Petrović, Slobodan Kovač, Vladimir Grbić, Nikola Grbić, željko Tanasković, Rajko Jokanović, Đula Mešter, Vladimir Batez, Goran Vujević, Andrija Gerić, Đorđe Đurić. Selektor: Zoran Gajić.

Put do bronzane medalje,
kvalifikaciona grupa: Jugoslavija - Rusija 3:1 (10:15, 15:13, 15:10, 15:11); Jugoslavija - Južna Koreja 3:0 (15:5, 15:6, 16:14); Jugoslavija - Tunis 3:1 (15:4, 15:17, 15:3, 15:3); Jugoslavija - Holandija 0:3 (7:15, 6:15, 9:15); Jugoslavija - Italija 0:3 (12:15, 8:15, 12:15); 
četvrtfinale: Jugoslavija - Brazil 3:2 (15:6, 15:5, 8:15, 14:16, 15:10);
polufinale: Jugoslavija - Italija 1:3 (12:15, 15:8, 6:15, 7:15);
za 3. mesto: Jugoslavija - Rusija 3:1 (15:8, 7:15, 15:8, 15:9).

Plasman:
1. Holandija, 2. Italija, 3. Jugoslavija, 4. Rusija, 5. Brazil, 6. Kuba, 7. Belgija, 8. Argentina

Na XXVII Olimpijskim Igrama u Sidneju 2000. godine, odbojkašku reprezentaciju koja je osvojila zlatnu medalju sačinjavali su: Vladimir Batez, Ikom Latine, Slobodan Kovač, Slobodan Boškan, Đula Mešter, Vasa Mijić, Nikola Grbić, Vladimir Grbić, Andrija Gerić, Goran Vujević, Ivan Miljković, Veljko Petković, Igor Vušurović. Selektor: Zoran Gajić.

Put do zlatne medalje,
kvalifikaciona grupa: Jugoslavija - Rusija 1:3 (25:19, 23:25, 23:25, 22:25); Jugoslavija - Italija 2:3 (19:25, 25:19, 22:25, 33:31, 20:22); Jugoslavija - SAD 3:0 (25:5, 25:20, 25:23); Jugoslavija - Argentina 3:1 (21:25, 25:15, 25:23, 25:22); Jugoslavija - Južna Koreja 3:2 (24:26, 25:20, 25:23, 19:25, 15:8);
četvrtfinale: Jugoslavija - Holandija 3:2 (25:21, 18:25, 25:18, 30:32, 17:15);
polufinale: Jugoslavija - Italija 3:0 (27:25, 34:32, 25:14);
finale: Jugoslavija - Rusija 3:0 (25:22, 25:22, 25:20).

Plasman:
1. Jugoslavija, 2. Rusija, 3. Italija, 4. Argentina, 5. Holandija, 6. Brazil, 7. Kuba, 8. Australija

Bojana Radulović je rođena 23. marta 1973. godine u Subotici, jedna je od najboljih svetskih napadača i golgetera svih vremena. Rukometom se počela baviti u Subotici, nakon čega je profesionalnu karijeru započela u Radničkom iz Beograda. Iz prestonice Srbije seli se u Valensiju (Španija), gde je zaigrala u ekipi Mar Valensije. Posle kratkog boravka u Španiji Bojana se seli u Mađarsku, gde je nastupala za tri kluba: Kaola, Dunafer i Đer Eto. Bila je standardni član reprezentacije Jugoslavije do 1999. godine, do kada je zabeležila 70 nastupa u dresu sa državnim grbom. Nakon toga uzima mađarsko državljanstvo i od 2000. godine igra za reprezentaciju Mađarske, za koju je ukupno odigrala 69 utakmica. Prvu utakmicu za Mađarsku odigrala je 25. jula 2000. godine protiv Francuske.

Bojana je osvojila srebrnu medalju na Olimpijskim igrama u Sidneju, sa ženskom rukometnom reprezentacijom Mađarske. Ujedno proglašena je i za jednu od najboljih igračica Olimpijskog turnira i izabrana u Olstar tim, na poziciji desnog beka.

Bojana Radulović je dva puta bila birana za najbolju igračicu sveta u izboru IHF-a (2000, 2003.), bila je najbolji strelac Svetskog prvenstva u Hrvatskoj (2003.), Evropskog prvenstva u Mađarskoj (2004.) i Olimpijskih igara u Atini (2004.). Sa mađarskom reprezentacijom ima bronzu sa Evropskog prvenstva, ali i dva srebra posle izgubljenih finala Olimpijskih igara i Svetskog prvenstva, koje su Mađarice izgubile na neverovatno identičan način od Danske (OI 2004.), odnosno Francuske (SP 2003.).

Put do srebrne medalje u Sidneju 2000. godine,
kvalifikaciona grupa: Mađarska - Angola (42:22); Mađarska - Francuska (23:22); Mađarska - Južna Koreja (33:41); Mađarska - Rumunija (21:21);
četvrtfinale: Mađarska - Austrija (28:27);
polufinale: Mađarska - Norveška (28:23);
finale: Mađarska - Danska (27:31)

Josip Takač je rođen 11. novembra 1919. godine. Bio je član fudbalske reprezentacije koja je osvojila srebrnu medalju na letnjim Olimpijskim igrama u Londonu 1948. godine.

Put fudbalske reprezentacije do srebra (učestvovalo 18 reprezentacija):
Jugoslavija - Luxemburg 6:1 (0:1); Jugoslavija - Turska 3:1 (1:1);
polufinale: Jugoslavija - Velika Britanija 3:1 (2:1);
finale: Jugoslavija - Švedska 1:3 (1:1)

Tihomir Bata Ognjanov je rođen 2. marta 1927. godine, u Subotici. Jedan je od članova legendarnog „olimpijskog tima”, istaknuto desno krilo, reprezentativac i trener. Počeo je da igra 1939. u „Petlićima” subotičkog žAK-a, a kasnije nastavio u RSK Subotica i Bačkoj sve do 1949, kada je prešao u Spartak.

Zenit karijere dostigao je u beogradskoj Crvenoj zvezdi za koju je od 25. avgusta 1949. do 24. maja 1953. odigrao ukupno 181. utakmicu i postigao 73 gola. Osvojio je dve titule prvaka Jugoslavije (1951, 1953.) i dva trofeja Fudbalskog kupa Jugoslavije (1949, 1950.). Karijeru je završio u subotičkom Spartaku (1953-1961.), u kome je 5. marta 1961. odigrao poslednju utakmicu. U dresu Subotičana odigrao je 110 prvoligaških utakmica i postigao čak 73 gola.

U dresu sa državnim grbom za nacionalnu reprezentaciju Jugoslavije odigrao je 28 utakmica i postigao sedam golova. Debitovao je 28. maja 1950. protiv Danske (5:1) u Beogradu, a od dresa sa državnim grbom oprostio se 17. juna 1956. u susretu sa Austrijom (1:1) u Zagrebu.

Osvajač je srebrne olimpijske medalje na XV Olimpijskim igrama u Helsinkiju 1952. godine.

Put do srebrne medalje:
Jugoslavija - Indija 10:1 (5:0); Jugoslavija - Rusija 5:5 (3:0); Jugoslavija - Rusija 3:1 (2:1) - ponovljeno;
četvrtfinale: Jugoslavija - Danska 5:3 (3:0);
polufinale: Jugoslavija - Nemačka 36:1 (3:1);
finale: Jugoslavija - Mađarska 0:2 (0:0)

Dušan Maravić je rođen 3. jula 1939. godine. Fudbalom je počeo da se bavi u FK Radnički u Bajmoku 1945. godine, kada je imao šest godina. Deset godina kasnije, posle jednog fudbalskog turnira, prešao je u FK Spartak.

Punu igračku zrelost doživeo je u beogradskoj Crvenoj zvezdi, za koju je debitovao 16. jula 1958. i do 24. juna 1964. odigrao 232. utakmice i postigao 82 gola. U dresu „crveno-belih” osvojio je tri titule prvaka (1959, 1960, 1964.) i tri trofeja Kupa (1958, 1959, 1964.). Igrao je i za pariški RC Paris (1964-1969.), a karijeru je završio 1973. u ekipi „Deportivo Italia” iz Karakasa (Venecuela).

Najčešće je igrao na mestu desne polutke, a posebno se isticao dobrim izvođenjem slobodnih udaraca i jakim šutem.

Odigrao je sedam utakmica za fudbalsku reprezentaciju Jugoslavije. Svih sedam utakmica odigrao je 1960. godine, tokom priprema i na olimpijskom turniru u Italiji (igrao tri utakmice), na kome je Jugoslavija osvojila dosad jedinu zlatnu medalju. Debitovao je 1. januara 1960. protiv Maroka (5:0) u Kazablanci, a poslednju utakmicu odigrao je 1. septembra 1960. protiv Bugarske (3:3) u Rimu.

Osvajač zlatne olimpijske medalje u Rimu 1960. godine.

Put reprezentacije do zlata (16 reprezentacija):
Jugoslavija - UAR 6:1 (3:0); Jugoslavija - Turska 4:0 (1:0); Jugoslavija - Bugarska 3:3 (0:0);
polufinale: Jugoslavija - Italija 1:1 (0:0, 0:0) žreb;
finale: Jugoslavija - Danska 3:1 (2:0)

Momir Petković je rođen 21. jula 1953. godine, u Subotici. Rvanjem se počeo baviti sa 6 godina u rvačkom klubu Spartak. U svojoj bogatoj karijeri osvajač je zlatne Olimpijske medalje, trostruki svetski vicešampion, osvajač bronzane medalje na Svetskom Prvenstvu i višestruki prvak Jugoslavije.

Zlatnu medalju osvojio je na XXI Olimpijskim igrama u Montrealu 1976. godine. Petković se takmičio u kategoriji do 82kg i na putu do zlata zabeležio šest ubedljivih pobeda. Njegovo zlato, drugo je u istoriji našeg rvanja.

Po okončanju takmičarske karijere 1986. godine, odlazi u SAD gde postaje trener njihove rvačke reprezentacije. I danas tamo živi i radi.

Put do zlatne medalje u Montrealu,
kategorija do 82kg: Montazeralakzohur (Iran) 2:0 (diskv);  Čendler (SAD) 2:0 (diskv); Čeboksarov (SSSR) 2:0 (6:6); Enače (Rumunija) 2:0 (3:1); Janota (Čehoslovačka) 2:0 (3:1); Kolev (Bugarska) 2:0 (10:5)

Plasman:

1. Momir Petković (Jugoslavija), 2. Vladimir Čeboksarov (SSSR), 3. Ivan Kolev (Bugarska)

Refik Memišević rođen je 14. maja 1956. godine, u Bačkom Novom selu. Juniorski prvak države postaje sa 16 godina. U Suboticu i RK Spartak dolazi 1976. godine, gde ga preuzima poznati stručnjak Stevan Gion. Prelazak u Spartak bio je pravi potez i za Braleta i za klub, ali i za tadašnje jugoslovensko i svetsko rvanje. Memišević je u karijeri osvojio ukupno osam titula prvaka države.

Izuzetni su bili njegovi rezultati na međunarodnoj sceni. Izdvojićemo samo njegova najveća takmičenja. Osvojio je srebrnu medalju na Olimpijskim igrama 1984. godine, a na Svetskim prvenstvima osvojio je 1. zlatnu, 2. srebrne i 1. bronzanu medalju. Ukupno je osvojio 77 medalja na raznim takmičenjima.

Svi ovi trofeji koje je osvajao na domaćoj i međunarodnoj sceni, doprineli su da je dobijao niz značajnih društvenih priznanja. Na nivou grada Subotice dobio je najviše priznanje „Oktobarska nagrada grada Subotice”, a bio je proglašen 4 puta za najuspešnijeg sportistu Subotice. Na nivou Vojvodine dobio je najveće društveno priznanje nagradu „Jovan Mikić Spartak” i bio proglašen tri puta za najboljeg sportistu AP Vojvodine. Od svetske rvačke federacije FILA 2000. godine, primio je zlatnu značku FILA za unaprađenje i razvoj rvanja. Po završetku sportske karijere, posvetio se radu u svom klubu RK Spartak.

Osvajač srebrne medalje na XXIII Olimpijskim igrama u Los Anđelesu u rvanju grčko-rimskim stilom u superteškoj kategoriji (130kg).

Put do srebrne medalje,
1. kolo: Blatnik (SAD) 0:2 (diskv, pasivnost),
1. kolo repesaža: Ando (Japan) 2:0 (diskv),
2. kolo: Poliklidis (Grčka) 2:0 (diskv),
3. mesto: Dolipši (Rumunija) 2:0 (diskv).

Plasman:

1. Džefri Blatnik (SAD), 2. Refik Memišević (Jugoslavija), 3. Viktor Dolipši (Rumunija), Panajotis Pikilidis (Grčka)

Eleonora Wild je rođena 9. juna 1969. godine, u Bačkoj Topoli. Košarkašku karijeru započela u žKK Spartak. Član košarkaške reprezentacije Srbije, koja je osvojila srebrnu Olimpijsku medalju u Seulu 1988. godine.

žensku košarkašku reprezentaciju Jugoslavije, koja je osvojila srebrnu medalju u Seulu 1988. godine, sačinjavali su: Stojna Vangelovska, Mara Lakić, žana Lelas, Eleonara Vild, Kornelija Kvesić, Danira Nakić, Slađana Golić, Polona Dornik, Razija Mujanović, Vesna Bajkuša, Anđelija Arbutina, Bojana Milošević. Selektor: Milan Vasojević.

Put do medalje,
kvalifikaciona grupa: Jugoslavija - Kina 56:53 (35:32); Jugoslavija - SAD 74:101 (40:55); Jugoslavija - ČSSR 69:57 (41:15); 
polufinale: Jugoslavija - Australija 57:56 (32:30);
finale: Jugoslavija - SAD 70:77 (36:42)

Plasman:
1. SAD, 2. Jugoslavija, 3. SSSR, 4. Australija, 5. Bugarska, 6. Kina, 7. Koreja, 8. Čehoslovačka

• Josip Takač - fudbal, srebrna medalja London 1948
• Tihomir Ognjanov - fudbal, srebrna medalja, Helsinki 1952
• Dušan Maravić - fudbal, zlatna medalja, Rim 1960
• Momir Petković - rvanje, zlatna medalja Montreal 1976
• Refik Memišević - rvanje, srebrna medalja, Los Anđeles 1984
• Eleonora Wild - košarka, srebrna medalja, Seul 1988
• Đula Mešter - odbojka, bronzana medalja, Atlanta 1996. i zlatna medalja Sidnej 2000
• Bojana Radulović - rukomet, srebrna medalja, Sidnej 2000